Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

apply to

  • 1 admoveo

    ad-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a. (admōram, admōrim, etc., sync. for admoveram, admoverim, etc., Verg. A. 4, 367; Ov. P. 3, 7, 36), to move a person or thing; to bring, conduct, lead, carry, etc., to or toward a place (syn.: adduco, adicio, adhibeo, appello).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., constr. with ad or with dat. (in the histt., of an army, implements for besieging, etc.; class. at all periods): dum ne exercitum propius urbem Romam CC milia admoveret, Cic. Phil. 6, 3, 5:

    copias in locum,

    Liv. 42, 57:

    signa Achradinae,

    id. 25, 24 ext.; so Flor. 1, 24, 3, 23:

    castra,

    Sil. 1, 296.—Hence, also, sometimes absol., to draw near, to approach, to bring near:

    jam admovebat rex,

    Curt. 9, 4:

    jam opera admoventi deditio est facta,

    Liv. 32, 32:

    scalas moenibus,

    Tac. A. 13, 39. — Trop.:

    quot admovi illi fabricas! quot fallacias!

    Plaut. Cist. 2, 2, 5 (where formerly admoenivi was erroneously read):

    tamquam aliquā machinā admotā, capere Asinii adulescentiam,

    Cic. Clu. 13;

    so also: ignes ardentesque laminae ceterique cruciatus admovebantur (sc. civi Romano),

    id. Verr. 2, 5, 63:

    dolorum faces,

    id. Off. 2, 10, 37:

    cumque quasi faces ei doloris admoverentur,

    id. Tusc. 2, 25, 61:

    fasciculum ad nares,

    id. ib. 3, 18 fin.:

    pecus flagrantibus aris,

    Verg. A. 12, 171:

    admotae hostiae (sc. aris),

    Tac. A. 2, 69; so Suet. Calig. 32; Luc. 7, 165: Hannibalem admotum, i. e. adductum altaribus, led or conducted to, Liv. 21, 1:

    labra poculis,

    Verg. E. 3, 43:

    ignes templis,

    Tib. 3, 5, 11:

    exercitum Ariminum,

    Liv. 28, 46:

    vultum ad auditores,

    Auct. Her. 3, 15:

    animam admotis fugientem sustinet herbis,

    Ov. M. 10, 188:

    (opes) Stygiis admoverat umbris,

    id. ib. 1, 139:

    manus operi,

    to apply, id. ib. 10, 254:

    capiti diadema,

    Suet. Caes. 79:

    digitum scripturae,

    id. Aug. 80:

    oscula,

    to give a kiss, Ov. M. 10, 644:

    aliquem ad munera publica,

    to promote, advance, Suet. Tib. 10:

    infantes papillae,

    to put to, id. Tib. 44 al.:

    gressum,

    to approach nearer, Stat. Th. 11, 560 (cf.: addere gressum).—
    B.
    Esp.
    1.
    To bring one thing near to another, and in the pass. poet. of places, to lie or be situated near:

    nocturna ad lumina linum nuper ubi extinctum admoveas,

    Lucr. 6, 901:

    quae nisi admoto igne ignem concipere possit,

    Cic. de Or. 2, 45 fin.: culina ut sit admota, i. e. near or close by, Varr. R. R. 1, 13, 2:

    genus admotum Superis,

    nearly related, Sil. 8, 295:

    admota Nilo Africa,

    Juv. 10, 149.—Hence, aliquem alicui, to bring one near another, i. e. to make friends, to reconcile:

    mors Agrippae admovit propius Neronem Caesari,

    Vell. 2, 96.—
    2.
    With the access. idea of regard to an object to be attained, to move, bring, or apply a thing to; e. g. admovere aures (or aurem), to lend an ear to: manus (or manum) operi, to put one's hand to a work, etc.: accessi, adstiti, animam ( my breath) compressi, aurem admovi, Ter. Phorm. 5, 6, 28:

    admovere aures et subauscultando excipere voces,

    Cic. de Or. 2, 36 (cf.:

    aures adhibere,

    id. Arch. 3:

    praebere aures,

    Ov. Tr. 3, 7, 25; and:

    tenere aures,

    id. ib. 4, 10, 49); and aures, poet. for auditores:

    cum tibi sol tepidus plures admoverit aures,

    Hor. Ep. 1, 20, 19:

    admovent manus vectigalibus populi Rom.,

    Cic. Agr. 1, 4; Ov. M. 15, 218; Liv. 5, 22, 4:

    in marmoribus, quibus Nicias manum admovisset,

    which he had put his hand to, Plin. 35, 11, 40, § 133; Curt. 6, 7:

    ruderibus purgandis manus primus admovit,

    Suet. Vesp. 8. But sometimes manus admovere signif., to lay violent hands on, to attack or assault:

    numquam deos ipsos admovere nocentibus manus,

    Liv. 5, 11 fin. al.—
    II.
    Fig., of mental objects, to put, apply, or direct to any thing:

    quid praedicem... quot stimulos admoverit homini,

    put the goad to, Cic. Sest. 5, 12:

    mulier saevissima est, Cum stimulos odio pudor admovet,

    Juv. 10, 328:

    num admoveri possit oratio ad sensus animorum inflammandos,

    Cic. de Or. 1, 14, 60:

    animis judicum admovere orationem, tamquam fidibus manum,

    id. Brut. 54, 200: sed alia quaedam sit ad eum admovenda curatio (just before: adhibenda oratio; cf.

    adhibeo),

    id. Tusc. 4, 28, 61: mentem ad voces alicujus, to direct to, attend to, Auct. Harusp. Resp. 10: serus enim Graecis admovit acumina chartis, not until late did ( the Roman) apply his wits to Greek literature, Hor. Ep. 2, 1, 161:

    terrorem,

    to strike with terror, Liv. 6, 10; 41, 17:

    spes est admota,

    Ov. M. 11, 454:

    spes cupiditati admota occaecavit animum,

    Liv. 43, 10; id. 27, 43: desiderium patriae, to instil or infuse, Curt. 6, 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > admoveo

  • 2 ad-hibeō

        ad-hibeō uī, itus, ēre    [habeo], to hold toward, turn to, apply, add to: manūs medicas ad volnera, V.: ad panem adhibere, eat with: manūs genibus adhibet, i. e. clasps, O.—Fig., to furnish, produce, bring forward, apply, bestow, administer: parti corporis scalpellum: oratio, quae lumen adhibere rebus debet: (oratio) ad volgus adhibenda: alicui voluptates: oratorem, call to one's aid: animum, give close attention, V.—Esp., to bring to, summon, employ: fratrem adhibet, Cs.: adhibitis amicis, S.: leges, ad quas (sc. defendendas) adhibemur, we are summoned: adhibebitur heros, shall be brought upon the stage, H.: aliquem in partem periculi, O. —With ad or in consilium (concilium), to summon for counsel, consult: neque hos ad concilium adhibendos censeo, Cs.: illis adhibitis in consilium: (plebes) nullo adhibetur consilio, Cs.; cf. adhibitis omnibus Marcellis, qui tum erant.—Adhibere aliquem cenae or epulis, to invite to dinner, invite to a banquet, entertain: adhibete Penatīs et patrios epulis, etc., V.: convivio neminem, L.: alteris Te mensis deum (when tutelary gods were invoked), H.: mulieres in convivium.—To treat, handle, act towards: victu quam liberalissime adhiberi: alqm severius.—Adhibere aliquid, to put to use, apply, use, employ for, use in: modum quemdam: adhibitā audaciā et virtute, calling to their aid, Cs.: belli necessitatibus patientiam, L.: curam in valetudine tuendā, N.: fidem in amicorum periculis: modum vitio, to set bounds: memoriam contumeliae, to retain in memory, N.—Esp. in phrase, adhibere vim, to employ compulsion, compel: si hanc vim adhibes, quid opus est iudicio? — Poet.: Munitaeque adhibe vim sapientiae, storm the defences of wisdom, H.

    Latin-English dictionary > ad-hibeō

  • 3 ad - moveō

        ad - moveō mōvī    (admōrunt, V.), mōtus, ēre, to move to, move towards, bring up, bring near, carry, conduct, drive: fasciculum (florum) ad narīs: ora ad ora, O.: exercitum ad urbem, L.: scalis admotis; applied, Cs.: labra poculis, apply, V.: anguīs curribus, harness, O.: manūs operi, apply, O.; but, manūs nocentibus, punish, L.: aurem, give close attention, T.: plurīs aurīs, to bring more hearers, H.: iam admovebat rex (sc. agmen), Cu. — Fig., to apply, direct to: orationem ad sensūs inflammandos: stimulos homini, goad: <*>ene tormentum ingenio, H.: ubi spes est admota recursūs, is brought nearer, O.: adplicant se et propius admovent, i. e. enter into close intimacy: rursus admotā prece, by repeated supplication, Ph.

    Latin-English dictionary > ad - moveō

  • 4 applico

    I
    applicare, applicavi, applicatus V TRANS
    connect, place near, bring into contact; land (ship); adapt; apply/devote to
    II
    applicare, applicavi, applicatus V
    apply, put in practice
    III
    applicare, applicui, applicitus V TRANS
    connect, place near, bring into contact; land (ship); adapt; apply/devote to

    Latin-English dictionary > applico

  • 5 accommodo

    ac-commŏdo, āvi, ātum (better, adc.), 1, v. a., to fit or adapt one thing to another, to lay, put, or hang on (in good prose, esp. in Cic., very freq.), constr. with ad, dat., or absol.
    I.
    Lit.:

    coronam sibi ad caput,

    Cic. de Or. 2, 61, 250:

    clupeum ad dorsum,

    Plaut. Trin. 3, 2, 93: gladium dextrae, Lucil. ap. Cic. Tusc. 4, 21, 48; so,

    hastam dextrae,

    Sil. 5, 146:

    calauticam capiti,

    Cic. Fragm. Or. in Clod. 5; so,

    lateri ensem,

    Verg. A. 2, 393; absol.:

    insignia,

    Caes. B. G. 2, 21, 5.—
    B.
    In gen., to prepare for any use:

    Arabus lapis dentifriciis adcommodatur crematus,

    Plin. 36, 21, 41, § 153.
    II.
    Trop., to adjust or adapt to, to accommodate to:

    meum consilium adcommodabo ad tuum,

    Cic. Fam. 9, 7; so id. Att. 10, 7; 12, 32; id. Leg. 3, 2 al.—Hence, with se, to adapt one's self to another's opinion, wishes, etc., to conform to, to comply with:

    omnes qui probari volunt, ad eorum qui audiunt arbitrium et nutum totos se fingunt et adcommodant,

    Cic. Or. 8, 24: alicui de aliqua re, to be compliant to one in any thing:

    peto a te... ut ei de habitatione adcommodes,

    id. Fam. 13, 2. —
    B.
    In gen., to bring a person or thing to something, to apply:

    testes ad crimen,

    Cic. Verr. 1, 18, 55:

    vim ad eloquentiam,

    id. Or. 7:

    curam pratis, etc.,

    to apply, Quint. 1, 12, 7:

    nonnullam operam his studiis,

    id. 1, 10, 15; cf.

    1, 8, 19: verba alicui (equival. to dare),

    id. 6, 1, 27; cf.

    11, 1, 39 al.: intentionem his,

    Plin. Ep. 2, 5, 2 al. — Hence, with se (in a more general sense than above), to apply or devote one's self to, to undertake:

    se ad rem publicam et ad res magnas gerendas,

    Cic. Off. 1, 21; of property, to lend it to one for use:

    si quid iste suorum aedilibus adcommodavit,

    id. Verr. 2, 4, 57.—Hence, accommŏdātus, a, um, P. a., fitted or adapted to, suitable, conformable, or appropriate to (only in prose; in poetry, accommodus is used), with ad or dat.:

    puppes ad magnitudinem fluctuum adcommodatae,

    Caes. B. G. 3, 13:

    oratio ad persuadendum adcommodata,

    Cic. Ac. 1, 8:

    quae mihi intelligis esse adcommodata,

    conformable to my interest, id. Fam. 3, 3. — Comp.:

    oratio contionibus concitatis adcommodatior,

    id. Clu. 1; so Caes. B. G. 3, 13:

    nobis accommodatior,

    Quint. 4, 1, 5; Suet. Ner. 8.— Sup.:

    exemplum temporibus suis adcommodatissimum,

    Cic. Fragm. Corn. 7; so Plin. 13, 3, 6, § 26; Plin. Ep. 5, 19, 7; Quint. 12, 10, 63 al.— Adv.: accommŏ-dāte, fitly, suitably, agreeably:

    dicere quam maxime adc. ad veritatem,

    Cic. de Or. 1, 33, 149.— Comp., id. Or. 33, 117.— Sup., id. Fin. 5, 9, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > accommodo

  • 6 accommodō (ad-c-)

        accommodō (ad-c-) āvī, ātus, āre,    to fit, adapt, put on, apply: coronam sibi ad caput: lateri ensem, V.: insignia, Cs.—Fig., to adjust, adapt, make fit for, accommodate: puppīs ad magnitudinem fluctuum, Cs.: oratio multitudinis est auribus accommodanda.—Esp., to attribute, ascribe as fitting: effigiem dis, Cu.—To apply, bring forward: testīs ad crimen, produce suitable witnesses: se ad rem p., devote oneself: ad alicuius arbitrium et nutum totum se, i. e. comply with; cf. ut ei de habitatione accommodes, i. e. comply with his wish.

    Latin-English dictionary > accommodō (ad-c-)

  • 7 appellō (adp-)

        appellō (adp-) āvī    (perf. subj. appellāssis for appellāveris, T.), ātus, āre, to address, speak to, apply to, accost: patrem, T.: virum, O.: milites alius alium laeti appellant, S.: a Viridomaro appellatus, Cs.: ne appellato quidem eo, without speaking to him, Ta.: nomine sponsum, L.: hominem verbo graviore: crebris nos litteris, write to often: legatos superbius: centuriones nominatim, Cs. — To call upon, apply to, entreat, request, beg, advise: vos: qui deus appellandus est?: quem appellet, habebat neminem: quos appellem? S.: de proditione alqm, approach, tamper with, L.: appellatus est a Flavio, ut... vellet, N.—In law, to call upon, appeal to: a praetore tribunos: regem, L.: praetor appellatur: de aestimatione appellare, Cs.—To make a demand upon, dun, press: me ut sponsorem: appellatus es de pecuniā: mercedem, claim, Iu.—To sue, complain of, accuse, summon: ne alii plectantur, alii ne appellentur quidem. — To call by name, term, name, entitle: me istoc nomine, T.: multi appellandi, called by name: alquos hoc loco, mention: te patrem, T.: unum te sapientem: quem nautae adpellant Lichan, O.: victorem Achaten, V.: id ab re interregnum appellatum, L.: rex ab suis appellatur, Cs.: appellata est ex viro virtus.—To utter, pronounce: nomen: litteras.

    Latin-English dictionary > appellō (adp-)

  • 8 applicō (adp-)

        applicō (adp-) āvī or uī, ātus, āre,    to join, connect, attach, add: corpora corporibus, press closely, L.: ut ad honestatem applicetur (voluptas). — Fig., to apply, direct, turn: animum ad alqd, T.: se animus applicat ad alqd: se ad vos, T.: ad alicuius se familiaritatem: se ad philosophiam: adplicant se, associate together: votis amicas aures, to give attention, H. — Meton., to bring, put, place at, apply to: capulo tenus ensem, drives to the hilt, V.: ad eas (arbores) se, lean against, Cs.: se ad flammam, draw near: flumini castra, L.—To drive to, direct to: regionibus angues, O.: boves illuc, O. — Esp., of ships, to direct to, bring to: navim ad naufragum: ad terram naves, Cs.: Ceae telluris ad oras Applicor, O.: applicor ignotis (terris), O.: oris (te), V.: classem in Erythraeam, L. — Intrans, to arrive, put in, land: quocumque litore applicuisse naves, L.: quo applicem? Enn. ap. C.

    Latin-English dictionary > applicō (adp-)

  • 9 aptō

        aptō āvī, ātus, āre    [aptus], to adapt, fit, apply, adjust: lacertos, V.: dexteris enses, H.: nervo sagittas, V.: habendo ensem, for wielding, V.— With abl: se armis, L.: ensem vaginā, V. — To accommodate, adapt: Nolis bella Aptari citharae modis, i. e. be celebrated in, H.: fidibus modos, H. —To make ready, prepare: arma, L.: pinum armamentis, O.: silvis trabes, in the woods, V.: fortunae te responsare (i. e. ad responsandum), H.: idonea bello, H.: ad arma aptanda pugnae, L. se pugnae, V.
    * * *
    aptare, aptavi, aptatus V TRANS
    adapt, fit, apply, adjust, accommodate; put on, fasten; prepare, furnish

    Latin-English dictionary > aptō

  • 10 cōn-ferō

        cōn-ferō contulī, conlātus    (coll-), cōnferre.    I. To bring together, collect, gather, unite, join: ligna circa casam, N.: undique conlatis membris, H.: signis in unum locum conlatis, Cs.: dentes in corpore, join, O.: capita, lay heads together: gradum, to walk together, V.—To pay in, contribute: aes, O.: alqd in tuam statuam: aurum in publicum, L.: munera ei, N.: tributa quotannis: (pecuniam) ad statuam: ad honorem tuum pecunias: sextantes in capita, L.—To bring together, match, set in opposition, oppose, set together: cum Fonteio ferrum ac manus contulerunt: conlatis signis exercitūs superare: arma cum aliquo, N.: castra cum hoste, L.: castris Scipionis castra conlata habere, Cs.: pedem cum pede, to fight foot to foot, L.: pede conlato, L.: non possum magis pedem conferre (in court): gradum, L.: pectora luctantia nexu pectoribus, O.: manum Aeneae, V.: inter sese certamina belli, V.: conlato Marte, O.: mecum confer, ait, fight with me, O.: lites, to quarrel, H.—Fig., to bring together in thought, compare, contrast: conferte Verrem: si conferendum exemplumst, cited, T.: faciem moresque duarum, O.: nec quisquam iuventutis conferri potuit, L.: omnia summā diligentiā conlata sunt: hanc pacem cum illo bello: cum Dracone nostras leges: cum illo te dominandi cupiditate: vitam inter se utriusque, pārva magnis: nil iucundo amico, H.—To consult, confer, consider, deliberate, talk over: alqd coram: cum aliquo sermones, unite in: consilia ad adulescentīs, advise with, T.: iniurias, t<*> counsel on, Ta.: inter nos, quid finis: quid ammorum Hispanis esset, L.—To compress, abridge, condense, sum up, make brief: Academiam in quattuor (libros): ut in pauca conferam: sua verba in duos versūs, O.—To join in moving, propose unitedly: cur enim non confertis, ne sit, etc., L.—    II. To bear, carry, convey, direct, take, bring: copias in provinciam: quos eodem audita clades contulerat, L.—With se, to betake oneself, turn, have recourse: quo me miser conferam?: se suaque omnia in oppidum, Cs.: quo se fusa acies, L.: se in fugam<*> me in gregem sicariorum, join.—Fig., to change, transform, turn, metamorphose: aliquem in saxum, O.: corpus in albam volucrem, O. — To bring, turn, direct: verba si ad rem conferentur, be changed for deeds, T.: suspitionem in Capitonem.—With se, to devote oneself, apply, engage: me ad pontificem: se ad studium scribendi: se in salutem rei p.—To devote, apply, employ, direct, confer, bestow upon, give, lend, grant, transfer: cum maxima munera ei ab regibus conferrentur, N.: fructum alio, T.: tempus ad oblivionem belli: orationem ad misericordiam: curas in rem p.: pecuniam in rei p. tempus, for some service: fructum ingeni in proximum quemque: Quid damnatio confert? avail, Iu.—To refer, ascribe, attribute, impute, assign, throw blame, lay to the charge of: species istas hominum in deos: mortis illius invidiam in L. Flaccum: culpam in me, T.: in alterum causam, throw the blame, L.—To transfer, assign, refer, put off, defer, postpone: expugnationem in hunc annum, L.: omnia in mensem Martium: alqd in longiorem diem, Cs.: eo omnem belli rationem conferre, to transfer, Cs.

    Latin-English dictionary > cōn-ferō

  • 11 incumbō

        incumbō cubuī, cubitus, ere    [CVB-], to lay oneself, lean, press, support oneself: in scuta, L.: in gladium, fall on: toro, V.: validis incumbere remis, bend to, V.: tecto incubuit bubo, perched on, O.: ferro, fall on, O.—To lean, incline, overhang: silex incumbebat ad amnem, V.: ad vos, O.: laurus Incumbens arae, V.—In war, to press upon, throw oneself: in hostem, L.: unum in locum totam periculi molem incubuisse, L.—Fig., to press upon, settle on, burden, oppress, weigh upon: Incubuere (venti) mari, V.: tempestas silvis Incubuit, V.: febrium Terris incubuit cohors, H.—To make an effort, apply oneself, exert oneself, take pains with, pay attention to: Tum Teucri incumbunt, V.: nunc, nunc incumbere tempus, O.: huc incumbe, attend to this: et animo et opibus in id bellum, Cs.: omni studio ad bellum: acrius ad ulciscendas rei p. iniurias: ut inclinato (iudici) incumbat oratio, influence: fato urguenti, i. e. accelerate, V.: sarcire ruinas, V.: suis viribus incubuit, ut, etc., L.—To incline, choose, be inclined to, lean towards: eos, quocumque incubuerit, impellere, whithersoever he may try: eodem incumbunt municipia, are inclined: inclinatio incubuit ad virum bonum: in cupiditatem.
    * * *
    incumbere, incumbui, incumbitus V
    lean forward/over/on, press on; attack, apply force; fall on (one's sword)

    Latin-English dictionary > incumbō

  • 12 īn-sūmō

        īn-sūmō sūmpsī, sūmptus, ere,    to take for, apply, expend: ut nullus teruncius insumatur in quemquam: non est melius quo insumere possis, H.: Nullum ultra verbum, quin amares, etc., waste no word, to hinder, etc., H.—Fig., to apply, employ, bestow: nullā operā insumptā, without effort: frustra operam, L.—To take to oneself, assume: interficiendi domini animum, Ta.

    Latin-English dictionary > īn-sūmō

  • 13 sup-pōnō (subp-)

        sup-pōnō (subp-) posuī, positus    (posta, V.), ere, to put below, set under: anitum ova gallinis: caput et stomachum fontibus, H.: Cervicem polo, O.: (tauros) iugo, yoke, O.: Agresti fano pecus, drive under, O.: fratrem tumulo, i. e. bury, O.: incedis per ignīs Suppositos cineri doloso, hidden under, H.: terrae dentes, i. e. sow, O.: Falcem maturīs aristis, apply, V.: cultros, apply (i. e. to the throat), V.—To put in the place of, substitute for: in eorum locum civīs Romanos: criminibus illis pro rege se supponit reum.—To substitute falsely, falsify, forge, counterfeit: puerum, T.: puellam, L.: patri quos (equos) Circe Suppositā de matre nothos furata creavit, i. e. secretly introduced, V.: trepidat, ne Suppositus venias, Iu.— Fig., to add, annex, subjoin: exemplum epistulae. —To make subject, subject, submit: Nil ita sublime est... Non sit ut inferius suppositumque deo, O.—To subordinate, class under: huic generi partīs quattuor: Latio supposuisse Samon, i. e. regarded as inferior, O.

    Latin-English dictionary > sup-pōnō (subp-)

  • 14 accommodo

    accommodare, accommodavi, accommodatus V TRANS
    adapt, adjust to, fit, suit; apply to, fasten on; apply/devote oneself to

    Latin-English dictionary > accommodo

  • 15 accomodo

    accomodare, accomodavi, accomodatus V TRANS
    adapt, adjust to, fit, suit; apply to, fasten on; apply/devote oneself to

    Latin-English dictionary > accomodo

  • 16 adcommodo

    adcommodare, adcommodavi, adcommodatus V TRANS
    adapt, adjust to, fit, suit; apply to, fasten on; apply/devote oneself to

    Latin-English dictionary > adcommodo

  • 17 adfrico

    I
    adfricare, adfricui, adfricatus V TRANS
    rub (one thing against another); apply by rubbing, smear on
    II
    adfricare, adfricui, adfrictus V TRANS
    rub (one thing against another); apply by rubbing, smear on

    Latin-English dictionary > adfrico

  • 18 adplico

    I
    adplicare, adplicavi, adplicatus V TRANS
    connect, place near, bring into contact; land (ship); adapt; apply/devote to
    II
    adplicare, adplicui, adplicitus V TRANS
    connect, place near, bring into contact; land (ship); adapt; apply/devote to

    Latin-English dictionary > adplico

  • 19 affrico

    I
    affricare, affricui, affricatus V TRANS
    rub (one thing against another); apply by rubbing, smear on
    II
    affricare, affricui, affrictus V TRANS
    rub (one thing against another); apply by rubbing, smear on

    Latin-English dictionary > affrico

  • 20 adgredior

    ag-grĕdĭor ( adg-), gressus, 3, v. dep. [gradior] ( second pers. pres. adgredire, Plaut. As. 3, 3, 124; inf. adgrediri, id. Truc. 2, 5, 7:

    adgredirier,

    id. Merc. 2, 1, 24, and id. Rud. 3, 1, 9; part. perf. adgretus, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. Müll.), to go to or approach a person or thing (coinciding, both in signif. and constr., with adire; Horace never uses adgredi; Cic. and the histt. very freq.); constr. with ad or acc. (cf. Zumpt, § 387).
    I.
    In gen.:

    ad hunc Philenium adgredimur?

    Plaut. As. 3, 3, 90:

    adgredior hominem,

    id. Curc. 2, 3, 59.—With loc. adv.:

    non enim repelletur inde, quo adgredi cupiet,

    Cic. de Or. 3, 17, 63.—
    II.
    Esp.
    A.
    Aliquem, to go to or approach, for the purpose of conversing or advising with, asking counsel of, entreating or soliciting something of; to apply to, address, solicit, etc.:

    quin ego hunc adgredior de illā?

    Plaut. Merc. 2, 3, 50:

    Locustam ego Romae adgrediar atque, ut arbitror, commovebo,

    apply to, Cic. Q. Fr. 3, 1:

    Damasippum velim adgrediare,

    to solicit, id. Att. 12, 33:

    legatos adgreditur,

    Sall. J. 46, 4:

    adgredi aliquem pecuniā,

    i. e. to attempt to bribe, to tamper with, id. ib. 28, 1:

    reliquos legatos eādem viā (i. e. pecuniā) adgressus,

    id. ib. 16, 4:

    aliquem dictis,

    to accost, Verg. A. 4, 92:

    aliquem precibus,

    to pray one, Tac. A. 13, 37:

    animos largitione,

    id. H. 1, 78:

    acrius alicujus modestiam,

    id. A. 2, 26:

    crudelitatem Principis,

    spur on, stir up, id. ib. 16, 18.—
    B.
    To go to or against one in a hostile manner, to fall on, attack, assault (prop. of an open, direct attack, while adorior denotes a secret, unexpected approach):

    quis audeat bene comitatum adgredi?

    Cic. Phil. 12, 10:

    milites palantes inermes adgredi,

    Sall. J. 66, 3:

    adgressus eum interfecit,

    Vulg. 3 Reg. 2, 34:

    aliquem vi,

    Sall. C. 43, 2:

    unus adgressurus est Hannibalem,

    Liv. 23, 9:

    regionem,

    Vell. 2, 109:

    somno gravatum ferro,

    Ov. M. 5, 659; so id. ib. 12, 482;

    13, 333: senatum,

    Suet. Aug. 19; so id. ib. 10; id. Calig. 12; id. Oth. 6; id. Dom. 17:

    inopinantes adgressus,

    Just. 2, 8.—
    C.
    To go to or set about an act or employment, to undertake, begin (so esp. often in Cic.); constr. with inf., ad, or acc. —With inf.: adgretus fari, Enn. ap. Fest. p. 6 Müll.:

    quā de re disserere adgredior,

    Lucr. 6, 941; so id. 6, 981:

    quā prius adgrediar quam de re fundere fata,

    id. 5, 111:

    quidquam gerere,

    id. 5, 168; once in Cic. with inf.: de quibus dicere adgrediar, Off. 2, 1. —With ad:

    si adgredior ad hanc disputationem,

    Cic. N. D. 3, 3:

    ad dicendum,

    id. Brut. 37:

    ad crimen,

    id. Clu. 3:

    ad petitionem consulatūs,

    id. Mur. 7:

    ad faciendam injuriam,

    id. Off. 1, 7 fin. —With acc.:

    cum adgredior ancipitem causam,

    Cic. de Or. 2, 44, 186:

    magnum quid,

    id. Att. 2, 14:

    in omnibus negotiis priusquam adgrediare (sc. ea),

    id. Off. 1, 21, 73:

    adgrediar igitur (sc. causam), si, etc.,

    id. Ac. 2, 20, 64:

    aliam rem adgreditur,

    Sall. J. 92, 4:

    adgrediturque inde ad pacis longe maximum opus,

    Liv. 1, 42:

    opus adgredior opimum casibus,

    Tac. H. 1, 2:

    multa magnis ducibus non adgredienda,

    Liv. 24, 19:

    ad rem publicam,

    Vell. 2, 33.— Poet.:

    magnos honores,

    enter upon, Verg. E. 4, 48:

    fatale adgressi avellere Palladium,

    id. A. 2, 165:

    Jugurtham beneficiis vincere adgressus est,

    Sall. J. 9, 3; so id. ib. 21, 3;

    75, 2: Caesarem pellere adgressi sunt,

    Tac. Or 17: isthmum perfodere adgressus, Suet. Ner. 19; id. Calig. 13; id. Claud. 41.

    Lewis & Short latin dictionary > adgredior

См. также в других словарях:

  • apply — ap‧ply [əˈplaɪ] verb applied PTandPP 1. [intransitive] to make a formal, usually written, request for something, especially a job, a place at university, or permission to do something: apply for • She had applied for a full time job as an English …   Financial and business terms

  • Apply — Ap*ply , v. t. [imp. & p. p. {Applied}; p. pr. & vb. n. {Applying}.] [OF. aplier, F. appliquer, fr. L. applicare to join, fix, or attach to; ad + plicare to fold, to twist together. See {Applicant}, {Ply}.] 1. To lay or place; to put or adjust… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • apply — [v1] put into use administer, assign, bring into play, bring to bear, employ, engage, execute, exercise, exploit, handle, implement, practice, utilize; concept 225 apply [v2] be appropriate, relevant affect, allude, appertain, be applicable, bear …   New thesaurus

  • apply — [ə plī′] vt. applied, applying [ME applien < OFr aplier < L applicare, to attach to < ad , to + plicare, to fold: see PLY1] 1. to put on or spread on; place so as to be touching [to apply a salve to the skin] 2. to put to some practical… …   English World dictionary

  • Apply — Ap*ply , v. i. 1. To suit; to agree; to have some connection, agreement, or analogy; as, this argument applies well to the case. [1913 Webster] 2. To make request; to have recourse with a view to gain something; to make application. (to); to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • apply — I (pertain) verb affect, be applicable, be concerned with, be connected with, be pertinent, be proper to, be relevant, bear upon, belong to, concern, deal with, have a connection to, have bearing on, have reference, have relation, involve,… …   Law dictionary

  • apply — (v.) late 14c., to put (one s faculties, etc.) to some task or career, late 14c., from O.Fr. aploiier (12c., Mod.Fr. appliquer) apply, use, attach, from L. applicare attach to, join, connect; figuratively, devote (oneself) to, give attention,… …   Etymology dictionary

  • apply — ► VERB (applies, applied) 1) make a formal request for something to be done, such as asking to be considered for a job. 2) bring into operation or use. 3) be relevant. 4) put (a substance) on a surface. 5) (apply oneself) put all one s …   English terms dictionary

  • apply to — index appertain, call (appeal to), importune, petition, pray Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • apply — 1 *use, employ, utilize, avail 2 devote, *direct, address Analogous words: attend, mind, *tend: addict, accustom, *habituate: toil, labor, work, grind (see corresponding nouns at WORK) Contrasted …   New Dictionary of Synonyms

  • apply — v. 1) (D; intr.) ( to request ) to apply for; to (we applied to the authorities for assistance; the captain applied to headquarters for a transfer; she applied for a fellowship) 2) (D; intr.) ( to seek admission to ) to apply to (she applied to… …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»